Terwijl ik met het gezin en de personeelsvereniging van het werk naar Bellewaerde in België af reis – overigens een zeer leuk pretpark – verzamelt E3 zich op het veld bij de Sprong. De laatste wedstrijd van het seizoen moet er gespeeld worden tegen Fortis E5. Esmee M speelt voor Mylène en Geesje neemt mijn taak als coach waar – waarvoor mijn dank!
Lang leven de moderne communicatie want terwijl ik in de bus naar het zuiden rij, wordt André via de app – ik heb namelijk nog steeds geen smartphone – op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in Middelburg. E3 is aan het inschieten terwijl Geesje arriveert. De wedstrijd begint en Fortis neemt de leiding. Het staat al snel 0 – 3 voor Fortis. Maar dan komt het fantastische samenspel van onze eigen E-3tjes!! Het staat 1 – 3… 2 – 3 … 3 – 3 ….!!! En dan 4 – 3! Julius en Esmee juichen aan de zijlijn. We staan voor!!! Ik juich mee in de bus! Yes!! Goed bezig E3!
Ondanks de bewolking krijgt E3 het WARM van het snelle spel! Partij (wisselingen) zorgen er voor dat ze van helft naar helft moeten rennen voor hun kansen. En dan schiet Julia … houdt het publiek de adem in … maar rolt de bal net over de rand van de korf naar de buitenkant. Met nog drie minuten van de eerste helft staat het nog steeds 4 – 3. De moeders juichen fanatiek aan de zijlijn! Wordt het toch 5 – 3? Nee het telt niet mee … Of wel?!!! Hij telt wel mee!!! Het staat 5 – 3!!! En dan voor het einde van de eerste helft staat het 5 – 4. Voor ons!
E3 speelt mooi rond. Julius scoort 6 – 4! Fortis scoort 6 – 5. Julius scoort wéér!! Het staat 7 – 5. De laatste tien minuten gaan in. En binnen een minuut scoort Julia. Fortis krijgt een strafworp mee het staat 7 – 6. En Fortis scoort weer…. Door het enthousiasme en de snelheid van het spel van E3 raakt het publiek, dat mij op de hoogte houdt via de groepsapp, een beetje de tel kwijt. Ze weten niet meer hoeveel het staat … Maar dan het verlossende berichtje. De eindstand 9 – 9!!! Super gedaan E3! En wat leuk dat de ouders mij zo goed op de hoogte houden zodat ik toch mijn wekelijkse verhaaltje kan schrijven!
Zo’n super stand hebben we het afgelopen veldseizoen niet gehad. Zittend in de bus vraag ik me af of het met de coach te maken heeft of dat Loïs er weer bij is (en Mylène niet) of misschien gewoon door de super leuke feesttraining van afgelopen dinsdag. Lang kan ik daar niet over nadenken want we zijn aangekomen op onze bestemming en niet veel later sjees ik – samen met Mylène – met een enorme snelheid in een achtbaan door het donker….
Nicolette
